W typologii faktoringu znajdujemy podział na faktoring klasyczny i odwrócony. Spróbujmy odszyfrować oba pojęcia i wyjaśnijmy, do kogo adresowane są obie usługi finansowe.

Faktoring tradycyjny

W klasycznym ujęciu z faktoringu korzysta sprzedawca dóbr i usług, który wystawia kupującemu fakturę z opóźnionym terminem spłaty. Zwłoka w płatnościach z tytułu kredytu kupieckiego może wynosić nawet 60 dni. W tym czasie sprzedawca będzie potrzebować alternatywnego źródła finansowania, aby utrzymać płynność finansową. W tym celu może podpisać umowę z firmą faktoringową.

Ta ostatnia wypłaca sprzedawcy 80-90% kwot widniejących na fakturach przekazanych do faktoringu i staje się nowym wierzycielem płatnika (nabywcy). Brakująca suma, po odliczeniu prowizji faktora, zostanie przekazana faktorantowi po tym, gdy płatnik ureguluje swoje należności wobec faktora. W tym rozumieniu faktoring jest uwolnieniem kwot zamrożonych na wystawionych fakturach, a jego beneficjentem jest sprzedawca.

Faktoring odwrócony

W tym przypadku z faktoringu korzysta kupujący, a nie sprzedawca. Nabywca dóbr i usług dostaje od sprzedawcy fakturę za przedmiot zamówienia. Jeśli nie jest w stanie jej opłacić we wskazanym terminie, może podpisać umowę z faktorem. Firma faktoringowa reguluje zobowiązanie swojego Klienta, dzięki czemu ma on więcej czasu (dzięki wydłużeniu terminu spłaty) na zebranie środków na opłacenie faktury. Główną zaletą tej usługi jest reputacja nabywcy, który utrzymuje w oczach sprzedawcy renomę rzetelnego kontrahenta. Dobra opinia może przełożyć się też na wymierne korzyści finansowe – korzystne rabaty w przyszłości. Faktoring odwrócony jest też nazywany dłużnym.

W obu przypadkach faktorem jest bank lub specjalistyczna firma finansowa. Zmienia się natomiast podmiot występujący w roli faktoranta. W tradycyjnym faktoringu jest to sprzedawca dóbr i usług, a w faktoringu odwróconym kupujący.

Więcej informacji znajdziesz na stronie Indos.pl – Faktoring klasyczny a odwrócony – Zapraszamy!

Comments are closed.

nwise.pl masystem.pl